Tekstolit znany też pod nazwą tekstolit. Jest to materiał kompozytowy zawierający 40% polimerów i 60% innych tworzyw sztucznych wykorzystywany w przemyśle maszynowym i elektroenergetyce.

Tekstolit jest technicznym laminatem składającym się z nośnika – tkaniny bawełnianej i żywicy fenolowej (tworzywa duroplastyczne lub termoutwardzalne). Inne nazwy: laminat bawełniano-fenolowy TCF, rezoteks, turbax, nowotex, tufnol. Tekstolit jest produkowany w postaci płyt, rur, prętów i wyprasek kształtowych. Może zawierać także inne nośniki np. tkaninę szklaną wówczas może być nazwany tekstolitem szklanym. Tekstolit ma zazwyczaj charakterystyczny brązowy kolor.

Cechuje się małą wrażliwością (jak na tworzywo sztuczne) na działanie podwyższonej temperatury - nie topi się i nie zmienia kształtów pod działaniem podwyższonych temperatur i znacznych nacisków (praktycznie brak "pełzania"). Dzięki swojej w pełni usieciowanej strukturze i zbrojeniu tkaniną jest bardzo wytrzymałym materiałem na naciski i uderzenia. Jego temperatura pracy ciągłej to 120°C (tzn. przez 20 tys. godzin w tej temperaturze jego właściwości mechaniczne nie spadną poniżej 50% wartości początkowej - definicja ciepłoodporności tworzyw), ale chwilowo można go przegrzewać nawet do 180°C.

Stosuje się go w przemyśle hutniczym i maszynowym jako materiał konstrukcyjny . Ma także zastosowanie w przemyśle elektrotechnicznym, jako elementy elektroizolacyjno-konstrukcyjne transformatorów olejowych i silników elektrycznych, a także aparatury rozdzielczej niskiego i średniego napięcia.

Dokładne parametry materiałów tekstolitowych w postaci laminatów określone są w normie EN60893-3.